معنی رنج برگرفتن - جستجوی لغت در جدول جو

رنج برگرفتن(تَ اُ دَ)

لغت نامه دهخدا

بند برگرفتن

(نَ)

بند گشودن.

لغت نامه دهخدا

چنگ برگرفتن

(کَ دَ)

دست بازداشتن. دست برگرفتن:
بتیغ از غرض برنگیرند چنگ
که پرهیز و عشق آبگینه ست و سنگ.
سعدی (بوستان)

لغت نامه دهخدا

راه برگرفتن

(تَ خوَرْ / خُرْ دَ)

سر راه گرفتن. مانع عبور کسی شدن. راه بستن. سد کردن راه، رفتن. (یادداشت مؤلف). راه رفتن. روانه شدن. عزیمت کردن:
چو آمد به ارمینیه در، سپاه
سپاه خزر برگرفتند راه.
فردوسی.
همه روزبانان درگاه شاه
بفرمود تا برگرفتند راه.
فردوسی.
وزآن پس جهاندیدگان پیش شاه
ز هرگوشه یی برگرفتند راه.
فردوسی.
بدیدند مر پهلوان را پگاه
وزآنجایگه برگرفتند راه.
فردوسی.
آن زنان و من نیز با ایشان فرودآمدیم و راه برگرفتیم. (تاریخ سیستان).
مکن ایدر درنگ و راه برگیر
که ویرو آید این ساعت ز نخجیر.
(ویس و رامین)

لغت نامه دهخدا

رخت برگرفتن

(تَ عَجْ جُ تَ)

یا رخت برگرفتن از جایی. رفتن. کوچ کردن. رحلت کردن. (یادداشت مؤلف). استقلال. (منتهی الارب). سفر کردن:
رخت برگیر از این سرای کهن
پیش از آن کایدت زمانه فراز.
سنایی

لغت نامه دهخدا

ره برگرفتن

(تَهْ نِ شَ تَ)

راه برگرفتن. عازم شدن. به رفتن آغازیدن. حرکت کردن. راهی شدن:
نپذرفت از ایشان و ره برگرفت
جهان مانده از کار او در شگفت.
فردوسی.
به دستوری شاه ره برگرفت
جهان مانده از کار او در شگفت.
فردوسی.
به دستوری شاه ره برگرفت
به قنوج شد ماه در بر گرفت.
فردوسی.
رجوع به راه برگرفتن شود

لغت نامه دهخدا

خراج برگرفتن

((خَ. بَ. گِ رِ تَ))

از پرداخت مالیات معاف کردن

فرهنگ فارسی معین

رخت برگرفتن

((~. بَ. گِ رِ تَ))

کوچ کردن

فرهنگ فارسی معین

معنی رنج برگرفتن - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما